Osdorp
De Lelylaan is de poort naar Osdorp voor mij. Een op een hoog talud gelegen racebaan waar ook de tram op topsnelheid in een rechte lange lijn naar Osdorp rijdt. Dat is al het eerste probleem waar Osdorp mee kampt wat mij betreft. Een poortweg als in een tekenfilm met daar, ginder aan de einder het Osdorp. De Lelylaan schept afstand tussen Osdorp en de rest van Amsterdam. Geen wonder dat mijn oom Jenne en tante Miep na jaren in Osdorp te hebben gewoond er geen been in zagen om te verhuizen naar Almere.
Ik maak vervolgens een slinger om het Osdorpplein heen, het winkelcentrum dat dan wel niet centraal ligt maar wel een ontmoetingspunt vormt. Daar parkeer ik ergens mijn auto om te voet verder te gaan richting het Dijkgraafplein dat voor mij het smoel en middelpunt van Osdorp vormt. Het plein komt over als een rangeerterrein voor Trams met een merkwaardige flat die als een fabriek boven alles uit torent. De lage andere kant van het plein met wat smoezelige middenstand steekt daar wel heel schril tegen af. De leegte wordt er door versterkt. Die flat, dat is een ding… voor mij is dit het visitekaartje van Osdorp. De vraag of het nou mooi is of niet eigenlijk niet goed te beantwoorden hoewel ik vermoed dat een meerderheid van mensen die er een blik op werpen het een bijzonder lelijk gebouw zullen vinden. Je weet eigenlijk niet of je tegen de voor- of achterkant kijkt en een blik werpen op de andere kant lost dat dilemma niet op. De galerijen die geheel los van de gevel in de ruimte zweven maken het gebouw bijzonder maar het doet heel erg industrieel aan. Bovendien lijkt het gebouw daardoor permanent in de steigers te staan.
Het Dijkgraafplein dus. De buurt er om heen is de afgelopen jaren nogal op de schop gegaan. De vierverdiepingen flats waar mijn Oom en Tante ooit woonden, staan er niet meer. Nu vormen blokken van eengezinswoningen de buurt die zelfs even tegen wat oude huisjes schurkt die resteren uit wat vroeger de Akerpolder was en nu ook is ingepalmd door Osdorp. Al de woningen hier zijn volstrekt uitwisselbaar met allerlei andere wijken van allerlei provincieplaatsen die ambitieus hun vleugels verder uitslaan zonder daar nou eens een architectonisch punt van te maken. Ik was al niet heel vrolijk vandaag en daar helpt een bezoek aan Osdorp zeker niet aan mee. Ik keer op mijn schreden terug, passeer de hoge en beeldbepalende galerijflats van Langswater en ga via de winkelgalerij van Tussenmeer op weg naar het Osdorperplein. Het is er druk in het winkelcentrum, zeker nu vandaag in tijden van Corona na lange tijd de winkels weer beperkt open mogen gaan. Er staan rijen voor de Action en kledingketen TK Maxx, allebei zaken die goede sier maken met een permanente sfeer van uitverkoop. Het mag weer, we staan er voor in de rij want het kan weer. Verder is het gezellig op het plein, vele zitjes en bankjes zijn bezet met sociale contacten. De centrale waterpartij staat nog droog zo vroeg in het jaar maar het vormt al wel het centrum van jonge moeders en hun kinderen.
Ik koop maar eens een kroketje bij de Febo in het besef dat ik nog tijd zat heb, van parkeergeld en parkeertijd is hier in de buurt geen sprake, zo ver van Amsterdam zijn we verwijderd.