zoekt en gij zult vinden

Al enige tijd zoek ik Amsterdam. Ik woon er al heel mijn leven maar heb het gevoel dat ik er naar op zoek ben. Maar wat zoek ik dan? Dat vraag ik u af. … Wat zoek ik nou eigenlijk. Gaandeweg kom ik erachter dat je Amsterdam vindt daar waar je zoekt. En het is ook overal waar je het niet zoekt. Nu ben ik in Amsterdam Noord, vanochtend was ik op de Jacob van Lennepkade en daarna op het Spui en toen op de pont en toen even op het Mosveld. Overal is Amsterdam, waar je ook kijkt maar dat is dus niet wat ik zoek. Eigenlijk ben ik op zoek naar mijn vader, daar kom ik gaandeweg steeds meer achter. Mijn vader en de manier waarop hij zijn stad en zijn leven heeft beleefd. Daar kun je namelijk wel wat romantische ideeën op loslaten. Ik zoek zijn taal, zijn stijl, zijn klasse, zijn vertrouwd terrein. Dat laatste ja, het vertrouwde terrein van een volkse Amsterdammer. Waar zou mijn vader moeiteloos inpassen, waar zou hij zich vertrouwd voelen en van zichzelf. Dat zijn dus in ieder geval de plekken waar hij heeft geleefd maar dan gaat ie raar opkijken want er is nogal wat veranderd aan Amsterdam de laatste jaren. Mijn vader overleed in 1995, nu 24 jaar geleden en de tijd houdt geen pauze zoals mijn moeder in het fries zou kunnen zeggen. De tiid haldt gjin skoft… Er is veel veranderd in Amsterdam en zo gaat dat, dat klopt… en wat blijft er dan nog over? Dus zijn er, behalve zijn eigen plekken vergelijkbare oorden te vinden waar mijn vader nog rondloopt?

Zijn plekken: Kattenburg en de Eilanden, tuindorp Oostzaan,  de Hoogte Kadijk, het Waterlooplein, Javastraat en Van Swindenstraat, Czaar Peterstraat en de Dappermarkt, de Wallen, Nieuwendam en uiteindelijk de Oosterbegraafplaats. Ik ga op zoek naar verzonnen en ingebeelde herinneringen en daarbij probeer ik zijn bril op te zetten. In een variant op Wim Sonneveld:  “Waar is Amsterdam tot op heden gebleven, Dat vraag ik u af…” Op zoek naar Amsterdam levert al doende onbedoeld ook nieuwe perspectieven. Mijn vader is dood maar Amsterdam leeft door…